De Halse enk is een enk zoals hij hoort te zijn. bouwland op de enk en onderaan langs de rand de boerderijen. Hoewel de laatste jaren er wel meer grasland komt. Een enk (streeknaam voor es) kenmerkt zich door de afwezigheid van sloten met water. Afscheidingen van percelen zijn vanouds aangegeven door droge greppels, een enkele haag, een smalle strook gras of een diepe bouwvoor. Typisch zijn de holle wegen, waaraan men kan zien dat de weg ouder is dan het opgehoogde esdek. Als de weg gelijk ligt met het esdek is ze van latere datum. Om het vee buiten de es te houden was om de gehele es wel een duidelijke afscheiding, in de vorm van hagen en houtwallen met doornachtige struiken, aangebracht. Door de jaarlijkse ophoging met potstalmest ontstonden zo de typische steilranden aan het eind van de es. Dit is nog goed te zien als je naar Halle gaat vanaf Varsseveld aan de linkerzijde van de weg. De hagen en houtwallen zijn al lang verdwenen.
De boerderijen aan de es hebben een lang verleden. Ze zijn uiteraard met de tijd meegegaan, zodat je niet altijd de leeftijd ervan afziet. Boerderij Maats is zo’n boerderij met een lang verleden. Ze kwam in 1790 al in handen van de familie. Dat de boeren op de enk eigenlijk agrariërs en geen veehouders waren, blijkt uit de oude akten waar vermeld wordt dat Gerrit ter Maat bouwman was en dat het erve Maats samen met het erve Assink bouwhoeven waren. De oude akten zijn nog steeds op de boerderij aanwezig en men is er maar wat trots op. Ruim honderdvijftig jaar geleden werd boerderij Maats om onbekende redenen meer hoger op de enk verplaats en kwam dichter bij erve Obelink te liggen.

Om het volledige te kunnen lezen dient u op Een oude oven te klikken, bij Pachtcontract kunt u de letterlijke transcriptie lezen van de pachtovereenkomst tussen eigenaresse weduwe Evekink en pachtster Gerharda Hoeven.